Fillos do sol
O relato e o suceso | Manuel Xestoso | O escritor e os seus fantasmas: Fillos do sol tamén podería chamarse así, coma aquel ensaio no que Ernesto […]
Category Archives: Crítica
Elisa e Marcela
Os límites da comedia | Laura Porto | O teatro é marabilloso. Pode enganchar e aborrecer. Deixa indiferente, ensina, entretén, emociona e mesmo chega a anestesiar un pouco. […]
Peregrinação
A viaxe do antiheroe | Vanesa M. Sotelo | Alguén confesou nalgunha ocasión que deixara de ir ao teatro porque sufría. O risco de que algo puidese fallar […]
Five Easy Pieces
A inocencia ante a verdade | Vanesa M. Sotelo | “Como aprendemos a ser humanos?” É unha das preguntas ás que nos convida o creador suízo Milo Rau […]
Chola, a it girl
Un show rectificado | Laura Porto | Chola é unha it girl, unha muller icona, mais non unha it girl calquera, senón unha rectificada. O concepto de rectificación […]
Cranios privilexiados
A filosofía e o contexto | Manuel Xestoso | O punto de partida é que a un país perralleiro lle corresponde unha filosofía perralleira. E, claro, un teatro […]
Normas para saber vivir na sociedade actual
Blindarse ante o cambio | Manuel Xestoso | Parece bastante actual recordar que se non cumpres as normas podes padecer o castigo da sociedade que as estableceu. Debería […]
O rei morre
Viva o rei | Roi Vidal Ponte | A linguaxe contemporánea ten dúas tipoloxías de frases nas que o teatro é o elemento metafórico. Dunha banda, está a […]
Un artista da fame
O público | Manuel Xestoso | O público é ese ente do que dependen os artistas –mesmo os da fame– e do que, non obstante, preferirían prescindir. O […]
Shakespeare na MIT Ribadavia
Todo sobre Shakespeare Roi Vidal Ponte Barroco. É a palabra que mellor define o que Shakespeare é. Recolle a complexidade e a teatralidade que as súas pezas celebran […]
Todo sobre Eva
Ninguén quere ser mazá | Roi Vidal Ponte | O feminismo é a forza revolucionaria máis activa dos tempos modernos. Centra debates públicos e indaga en terreos onde […]
A galiña azul
A inocencia e a inxenuidade | Manuel Xestoso | Non é o mesmo a inocencia que a inxenuidade. Contar dende a inxenuidade lévanos a ignorar o conflito; contar […]
Clean City
Clasismo e pantalóns vaqueiros | Manuel Xestoso | Unha muller descobre que a súa “empregada do fogar” utiliza os mesmos vaqueiros ca ela e séntese ofendida por esta […]
Vangelo
Evanxeo Delbono | Vanesa M. Sotelo | Cando a nai deixou de querer ver a natureza foi o momento no que o fillo descubriu que a nai perdera […]
Un île flottante
A palabra burguesía xa non está de moda | Manuel Xestoso | Une île flottante está inspirada nunha peza de Labiche, La poudre aux yeux, na que dúas […]
Ricardo III está prohibido
Por que o teatro é tan perigoso | Manuel Xestoso | A política e os intelectuais nunca acaban de levarse ben. A política require unha continua e urxente […]
Golem
Teatro 2.0 | Manuel Xestoso | É unha parábola de significado obvio: o Golem é ese ser mitolóxico que, creado a partir da materia inerte, foi concibido para […]
Moeder
Estrañamento e fascinación da mirada | Vanesa M. Sotelo | Coa lóxica do estrañamento do soño e o pracer pola perturbación da realidade dentro dunha proposta hiperrealista, a […]
Nacidas libres
Non é tan fácil | Manuel Xestoso | Quizais o máis interesante de Nacidas libres sexa que, sen que se note demasiado, pon en cuestión un dos mitos […]
Río Bravo
Flaca-flash-back | Roi Vidal Ponte | Aquela obra que vin cando neno ensinoume o divertido que podía ser o teatro. Aquilo era enxeñoso, rebelde e imaxinativo. E por […]
Honey Rose
Acontece a vida | Laura Porto | Cando non acontece nada, acontece a vida. No espazo da inquedanza existencial, da espera eterna pola vida desexada, a vida […]
Goldi libre
Primeira persoa do plural | Manuel Xestoso | Se nos dá por facerlle caso a Aristóteles, o ser humano extrae do teatro un gozo que procede do seu […]
Oops! I did it again
Oops! Xa o fixen outra vez ou O erro compulsivo. | Laura Porto | A sociedade posmoderna, ou hipermoderna, ou o que queira que sexamos a estas alturas […]
Salvador
A mentira sempre volve | Roi Vidal Ponte | Da emigración como gran tema da galeguidade hai moito escrito e moito por escribir. Sería para a cultura galega […]
Tráfico
A traxedia e a farsa | Manuel Xestoso | A traxedia repítese como farsa, iso xa o sabiamos. Pode ser o signo dos tempos: as grandes tramas que […]
La Exforma
Cerimonia de ofertorio | Afonso Becerra de Becerreá | A exforma nomea non só un espectáculo de danza teatro de Javier Martín, senón tamén unha vontade de poñer […]
Up2Down
A maxia da forma | Laura Porto | Arredor do día mundial da danza adoitan programarse nos circuítos convencionais espectáculos que a inclúen. Por sorte, porque podemos gozar deles, […]
Latente
Presentes: intermitencias | Vanesa M. Sotelo | Latente. Dise do estado de desenvolvemento suspendido que pode volverse activo en condicións favorables. Latente. Dise tamén do que existe sen […]
Martes de Carnaval
A balsa do noso tempo | Laura Porto | Logo dun longo barbeito por fin o público galego pode ver agromar os froitos do traballo de Valle-Inclán, na […]
A cabeza do dragón
Outro Valle é posible | Manuel Xestoso | A clave, talvez, resida na escolla: elixir A cabeza do dragón como primeira obra de Valle Inclán representada en galego […]
O soño dunha noite de verán
Retorno ao paganismo | Manuel Xestoso | Superar a división entre mente e corpo leva a deixar paso ao desexo na configuración da identidade e aí comezan os retos. A […]
Embarcação do Inferno
Asegurar o Paraíso e perpetuar o Inferno | Vanesa Sotelo | Cada espectáculo é a posibilidade humana de organizar unha nova realidade, de construír un mundo paralelo nun […]
Son
Revisión homoerótica e mestiza da tradición | Afonso Becerra de Becerreá | Pensar en danza galega, ou mesmo dicir «danza galega», alén da adscrición ás formas folclóricas e […]
Danza da choiva
O didáctico non quita o valente | Manuel Xestoso | O adxectivo didáctico aplicado ao teatro familiar tende a meter algo de medo: o pedagóxico adoita afogar o […]
Leixaprém, non me veñas con cantigas
O teu é puro teatro abstracto | Roi Vidal | O leixaprén como recurso estilístico. A lírica medieval-galego portuguesa homenaxeada no que ten máis de seu. Nese formalismo […]
O aloumiño dunha estrela
Teatro para beber | Roi Vidal Ponte | Temos a tendencia de encaixar as modas dunha maneira extrema. Somos das que as perseguen ou das que lles escapan […]
Speak low if you speak love
Máquinas desexantes | Manuel Xestoso | Entre o amor e a sedución existe unha violencia dos corpos e dos sentimentos que o relato máis tradicional sobre o amor […]
Teatro Crítico Universal 